कविता या साहीत्यप्रकाराला मानाचा मुजरा..!!! कविता म्हणजे शब्दकविता म्हणजे भावनाकविता म्हणजे दु:खकागदावर लिहीलेल्या वेदना कविता आहे छंदकाहीसांठी वेडकविता आहे मनआणि मनातलं सावरखेड कविता आहे रम्य पहाटकवितेतच सरतो सुंदर काळकविता लावते मनाला झुरझुरकविता आहे कातरवेळीची सांज… कविता आहे, सुखाचा मित्रदु:खातील सोबतीप्रेमीकांची सादमंदीरातला मंजुळ नादकवींची सिध्दीतळपता सुर्यरिमझिम पाऊसउतरती सांजलेखणीची शाईसाहीत्याची आईसृष्टीची हिरवाईजीवनातली नवलाई… अशी ही कविताएकांतात असलो …
खरंच कळत नाही आता मला तुझ्या डोळ्यात खरंच माझ्यासाठी प्रेम होतं का ते मा माझ्याच डोळ्याचं प्रतिबिंब तुझ्या डोळ्यात पाहीलं होतं . खरंच कळत नाही आता मला तुझ्या ओठांवरचं ते गोड हसु माझ्याबद्दलच्या उर्त्स्फुत भावना होत्या का मैत्रीची एक औपचारीकता तु पाळत होतीस . खरंच कळत नाही आता मला तुझ्या विचारांमध्ये का मी रात्र रात्र …
१४ फेब्रुवारीव्हेलेंटाईन दिवसतरुणाईचा दिवसप्रत्येक मनातला दिवसमनातल्या प्रत्येकासाठीचा दिवस असा हा प्रेमाचा दिवसलवकरच येणार आहेकुणास ठाउक यावर्षी कितीह्रदयांचा वेध घेणार आहे पुन्हा भेटवस्तुची दुकानेकार्ड आणि गिफ्टस् नी भरतीलकॉलेज कट्टे, बागा गुलाबीरंगात न्हाउन निघतील प्रत्येक जण आपला आपला प्लानबनवत असतो आणि तोइतरांहून कसा वेगळा आहेहे ग्रुपला पटवुन देत असतो यातले most प्लानपार पडतच नाहीतघेतलेली गिफ्ट, गुलाबेतिला पोहचतच …
एकदा मी अंधाराला म्हणालो तु असा कसा आणि तुझे अस्तित्व काय तु सर्वाचा नावडता मग तु असण्याचं कारणच काय यावर अंधार उत्तरला, मीच आहे आंधळ्याची काठी मीच आहे आंधळ्याचे जग मीच आहे रात्रीची सोबत मीच आहे काजव्यांची रग हो मीच तो, जो प्रकाशाने साथसोडल्यावर धावुन येतो जो दिवसासुध्दा सावलीरुपाने तुझ्याबरोबर असतो मीच आहे जो वर्षानुवर्षे …
मित्रांनो, जवळपास एका महिन्यानंतर मी ही कविता लिहीत आहे. एका महिन्यापुर्वी मी कविता थांबवण्याचा निर्णय घेतला होता. But i realise खरंच कविता एक अशी सोबत आहे जी प्रत्येक वळणावर साथ देते. So मी पुन्हा कवितांच्या गावात यायचे ठरवले आहे. त्याच अनुषंगाने आज ही कविता लिहीली आहे……. आज पुन्हा मी कवितेंच्यादेशात येत आहेझाले गेले विसरुन झालेपुन्हा …
मी आभारी आहे तुझामाझ्या जीवनात येण्याबद्दल आणि येउन पुन्हाएकट्याला सोडून गेल्याबद्दल मी आभारी आहे तुझामला स्वप्नं दाखवल्याबद्दलस्वप्नातुन परतवास्तवात आणल्याबद्दल मी आभारी आहे तुझादोन पाउलं बरोबर चालल्याबद्दलआणि पुढचा प्रवासअर्धात सोडून गेल्याबद्दल मी आभारी आहे तुझाजीवनाच्या होडीला दिशा दिल्याबद्दलजाता जाता याच होडीलावादळात सोडून गेल्याबद्दल बरं झालं तु माझ्याशीच अशी वागलीसदुस-या कुणीही नसतीइतकी दु:खं पचवलीमी आभारी आहे तुझायाही …
आठवतंय का तुला,तु मला पहिल्यांदादिसली होतीसमग मला ही दुनियाखुपच छान भासली होती आठवतंय ना तुला,तु माझ्याशीपहिल्यांदा बोलली होतीसत्या चार सेकंदात मीपुर्ण लाईफ जगली होती आठवतंय एकदा,दुर मैत्रिणींमधुन तुमला ‘हाय’ केलं होतसमाझं मलाच जामकौतुक वाटलं होतं खुप आठवतात मलाते सोनेरी क्षणरुपेरी स्वप्नांमध्येबागडणारे माझे मन तु सर्व आठवतेस की नाहीहे मला माहित नाहीपण मी सगळं रोज आठवतोयपाय …
भाग १ आणि २ मध्ये “प्रेम” या विषयावर बरेच लिहून झाले आहे. College Life मध्ये प्रेमाबरोबर अजुन एक जिव्हाळ्याचा शब्द असतो तो म्हणजे “मैत्री”. याच विषयावर लिहून माझ्या आठवणींना उजाळा दिलाय. पहा तुम्हालाही आठवतो का तुमचा college group…… आजही मला ते सर्व आठवतयंजणू कालचं सारे घडल्यासारखंतीच आयुष्याची मजा घेतमित्रांच्या सहवासात बसल्यासारखं अजुनही मला आठवतंय….Lecture ला …
असं नेहमी आपल्याबरोबरच का होतं पहिल्यांदा सर्वाप्रमाणेच college बोअर वाटतं अचानक एक दिवस तो गोड चेहरा वर्गात येतो आणि अख्खी college life बदलवून जातो मग पकाऊ लेक्चर असले तरी वर्गात बसावेसे वाटते Result येत नसला तरी practical करावेसे वाटते लायब्ररीमध्ये तासन् तास भुर्रकन उडून जातात पुस्तकातली नाही तरी मनातली चार पाने वाचुन होतात Extra lecture …
खुप झाल्या कविता आणिपुरे झाल्या चारोळ्याअजुन किती दिवस ऐकशील रेत्या दर्दभ-या आरोळ्या सतत तिचा विचार करणेकॉलेजमध्ये तिलाच शोधणेजवळच्या मित्राशी बोलतानाहीसतत तिचाच विषय काढणे तिच्याशी बोलावे ही एकच इच्छाआणि दिवसभर त्याचीच स्वप्नेसमोर आली की मात्रजुजबी बोलुन गप्प बसणे अरे किती दिवस चालणार असेकधी सांगणार आहेस तिलाआली संधी दवडू नकोसनाहीतर कायम स्वप्नातच बघशील तिला उधळून टाक वादळ …