आठवतंय का तुला,
तु मला पहिल्यांदा
दिसली होतीस
मग मला ही दुनिया
खुपच छान भासली होती
तु मला पहिल्यांदा
दिसली होतीस
मग मला ही दुनिया
खुपच छान भासली होती
आठवतंय ना तुला,
तु माझ्याशी
पहिल्यांदा बोलली होतीस
त्या चार सेकंदात मी
पुर्ण लाईफ जगली होती
आठवतंय एकदा,
दुर मैत्रिणींमधुन तु
मला ‘हाय’ केलं होतस
माझं मलाच जाम
कौतुक वाटलं होतं
खुप आठवतात मला
ते सोनेरी क्षण
रुपेरी स्वप्नांमध्ये
बागडणारे माझे मन
तु सर्व आठवतेस की नाही
हे मला माहित नाही
पण मी सगळं रोज आठवतोय
पाय वळत नाहीत तरीही
विरहाच्या रस्तावरुन रोज त्यांना चालवतोय…..
–श्रीकांत लव्हटे
Comments
are wa sahi aahe hi kavita… apalyala tar awadali baba…mast aahe
पाय वळत नाहीत तरीही
विरहाच्या रस्तावरुन रोज त्यांना चालवतोय…..
thts y shri is the gr888
awesome poem..amazing end…!!